very filipino

bakit kaya ganun? sinasaktan mo lang sarili mo, sa mga bagay na napagdisisyonan mo na at nasabi pa sa iba, at kung kelan ito'y iyo ng iiwan at babaliwalain, masakit siya sa loob, nung una pa lang sana kasi wag mo ng sinubukan pa, lalo pat alam mong ikaw din ang dehado at wala kang mapapala, lalo pat alam mong kaw lang ang kawawa at mapaglalaruan, wala man ngyaring hindi kanais-nais, tratuhin mo ng meron, kailangan mong tanggapin dahil ito ang unang paraan para ikaw ay makalimot at ang loob ay gumaan, ng walang pagkukunwari sa araw-araw na pamumuhay...ang tanong, maniniwala pa ba ako? sa knaya? sa knaila? sa sarili ko? bat ganun? ano ba talaga ang para sakin? ano ang dapat kong gawin para ito'y malaman at masilayan? hindi ba sapat na ang paniniwala ko sa Panginoon at pagtitiwala sa Diyos sa mga plano Niya para sakin? kung natutuo lang sana akong magtiwala ng lubos-lubos sa Kanya, kung matuto lang sana akong magtiis at wag mapariwara sa mga maling disisyon sa buhay...kailangan kong magtiwala, magtiis, maghintay, magdasal, at gumawa ng mga kagustuhan ng Diyos, sa ganun alam kong magiging madali at magaan ang kalooban ko sa pamumuhay sa mundong ito...Panginoon, sana patnubayan Niyo po ako, at malapit Niyo ng ibigay ang para sakin, salamat po sa pang-unawa Niyo, sa pagpapatwad ng aking mga kasalanan, salamat sa peace na aking nararamdaman, sa ngalan ni Jesus, amen...